- فیلم هفته: قبل از طلوع فجر -

- فیلم هفته: قبل از طلوع فجر -
اولین عنوان آوانت لورور "از سایه آنجا" بود. و در سایه ، او مدت طولانی در آنجا ماند. سرزنش آن تاریخ تاریک درگیری بین فیلمساز و تهیه کننده / توزیع کننده اش. سه سال پس از انتخاب در ACID و یک پرونده تقریباً برنده ، ناتان نیکلوویچ و فیلمش سرانجام نور انتهای تونل را می بینند. و سرانجام می توانیم این پیاده روی سخت و توهم آمیز از یک ترانوستیت پیر در کامبوج الکتریکی را در سینماها کشف کنیم.
"اگر این فیلم را بسازید ، در زندان به سر می برید". هنگامی که ناتان نیکولوویچ به همراه دو رفیق بازیگر خود به پنوم پن وارد می شود ، پیام وزارتخانه شایستگی شفافیت و ناخوشایند بودن را دارد. وی امروز به یاد می آورد: "ما باید افراد مناسب برای کار با آنها را پیدا می کردیم تا ما را برای سه دلار سنگین نکنیم و سپس یک سناریوی کم آب به وزارت دادیم." آنچه که سازنده فیلم به تدریج درک خواهد کرد این است که در این کشور شاید بیش از سایر نقاط ، غیرممکن ممکن باشد و بدترین فاجعه ها می توانند لحظات درخشانی درخشان ایجاد کنند. پس از اولین سفر برای فیلمبرداری یک فیلم کوتاه ، بدون پسرک ، که پایه های شخصیت او از میریندا ، فاحشه گران سنگ تراستیت-فاحشه فیلم را می گذارد ، به هر حال این فیلمساز فقط یک وسواس دارد: بازگشت و فیلمبرداری در امتداد. هشت ماه آماده سازی و دو فیلمبرداری برای تولد فیلمی لازم بود که در اعماق کثیف ترین تاریکی به دنبال نور خواهد بود ، و منظره کشوری را که درگیر نسل کشی است که هیچ کس جز آن صحبت نمی کند ، ترسیم می کند. ما همه جا را می یابیم ، و یک حضور همه جانبه غربی و استعماری همراه با نتیجه گیری ، تن فروشی کودک و بزرگسال که در روز روشن نمایش داده می شود: "رونق رونق؟ پنج دلار. "

در برابر اشباح
بنابراین این داستان میریندا ، یک ترانوستیت فرانسوی با جسمی خز و صورت توخالی است که طحال خود را در زندگی شبانه پایتخت می کشد ، به این امید که 3000 دلار برای یک عمل جراحی زیبایی بزرگ جمع کند. یک روز خوب ، او به دختری جهنم با چشمان غمگین بزرگ برخورد می کند که خودش را روسپی می کند. این دو رها نخواهند کرد. نیکلوویچ از ملاقات به ملاقات ، از یک شب بی خواب تا یک روز عرق کرده ، بیننده خود را به دنیاهای گاه مات می اندازد. این فیلم در بلوک هایی از سکانس های بسیار برش خورده مانند تاریکی پیشرفت می کند ، بدون اینکه بتواند خودش را به نمایش بگذارد (بدون صداگذاری) یا به عقب نگاه کند (بدون بازگشت به عقب). بنابراین ما یک بازپرس باردار فرانسوی را ملاقات می کنیم که مقامات عالیقدر خمر ، یکی دیگر از قاچاقچیان فرانسوی الماس در جنگل را با اجتناب از "carabistouilles" ردیابی می کند ، نیازی به ذکر نیست که عاشقان کامبوج ، یکی در حال عبور است ، دیگری با چمباتمه زدن زنده می ماند تخت میریندا ... از این "منطقه بی قانون" که توسط ارواح کبود شده و تحت تعقیب قرار گرفته است ، نیکلوویچ چیزی الکتریکی ، بسیار خام و در عین حال بسیار خفه کننده را ضبط می کند. روش او؟ ابتدا چیز غیر منتظره را بپذیرید: "کامبوج قایق مست است ، شما در طوفان هستید. وقتی به آنجا شلیک می کنید ، هر آنچه که برنامه ریزی شده است از هم می پاشد ، اما شما قبول می کنید زیرا مجبور هستید ، این ده بار در روز است. اما این چیزی است که جالب است ، یک رانندگی برای زندگی وجود دارد که بسیار قدرتمند است. پس از آن و بالاتر از همه ، دست از یک دیوید دی اینگو ، تنها بازیگر مغناطیسی با حضور کاملاً خارق العاده و نفسانی که سالها با وی کار کرده است ، به ویژه در تئاتر ، بگذریم. او که یک تجسم بدنی خالص است ، بدن ایگی پاپ و ظاهری محو اما مصمم از گلوریای مرسوم ، مد روز جنا روولندز را دارد. اینکه گفته شود او دوربین را چاپ می کند و فیلم را به مناطق خشک و عاری از هر نوع روانشناسی یا احساس گرایی منتقل می کند ، کم لطفی است. این باعث می شود این داستان پدر و مادر شکسته هر چه بیشتر جنب و جوش کند ، که بازیگر جوان در مونولوگ نهایی کاملاً استعاره می کند: "(...) پیرمرد با شبح می جنگد. او به او تیر می زند. فلش در برابر شبح. او به او گفت: "اگر بچه را بفروشی ، من تو را می خورم. زیرا این کودک بسیار مهم است. هیچ کس نمی تواند او را به جایی ببرد. باید در دنیای مردان باقی بماند. " "