روز چهارم جشنواره کن - CANNES DAY 4: GREEN ROOM -
پس از موفقیت فیلم Blue Ruin ، فیلم جدید جرمی سالنیر بسیار مورد انتظار بود. و اتاق سبز چهار جاده را طی نمی کند: گروهی از پانک های جوان خود را در معرض شکار قرار می گیرند و توسط انبوهی از نئونازی ها ذبح می شوند. سطح زمین ساده است ، اما کار بسیار کمتر است. و در نهایت بیشتر از راب زامبی از جان هیوز وام می گیرد.
اتاق سبز بقای جنون است. همانی که دیگر انتظار آن را نداشتیم. هم در ردیف سگهای حصیری Peckinpah ، بدون آبروی او و هم بهترین برنده ها. خشونت جبهه ای ، نامناسب و برخی از صحنه ها به شدت ناخوشایند است ، تا حدی که تعجب آور باشد. همچنین بسیار سرگرم کننده است ، اما بدون اینکه هرگز تنش را از بین ببرید. این برای یک فیلم ژانر بسیار خوب ، بالاتر از Blue Ruin ، Saulnier قبلی با شهرت خوب ، اگرچه هنوز کمی مردد است ، کافی است.
اما اتاق سبز فقط این نیست: کاملاً لطیف است. حتی پیت بول های قاتل در نهایت در آنجا بزرگ می شوند ، در حالی که نئونازی ها سهم خود را از عدم اطمینان و پیچیدگی دارند. Filigree Saulnier می گوید ، هرکسی را می توان نجات داد و زیبایی گاهی در تاریک ترین گوشه ها پنهان می شود. این قلب فیلم است ، که به آن اجازه می دهد کاملا واضح بالاتر از اختلاف قرار بگیرد. دیگر حتی بحث یک طایفه راست افراطی که یک گروه پانک متشکل از پس از نوجوانان را قتل عام می کند نیست ، بلکه جوانان شکسته و بی گناهی هستند که به کنسرت می روند ، قبل از گرفتن هنجار ، جاده را فرار می کنند تا از هنجار فرار کنند. دیوار به صورت کامل. بچه هایی با موهای سفید که خود را Black Sabbath می نامند اما از سیمون و گارفونکل نفس می کشند ، جان هیوز بیشتر از راب زامبی. در همان ابتدای فیلم ، گروه کوچک در صندلی های یک اتومبیل موقت ، در نور دیافان از خواب بیدار می شوند. آنها مانند کسانی هستند که زیاد شستشو نمی دهند اما خلوص نوزادان را حفظ می کنند. این تلاش برای از بین بردن این ایده آل ، اما هنوز زنده ، جاودانه است که اتاق سبز را به یک فیلم استثنایی تبدیل می کند.
- ۹۹/۰۸/۱۶