سال اول: بررسی فیلم توماس لیلتی

سال اول: بررسی فیلم توماس لیلتی
این کارگردان جوان فرانسوی از نگاه دو دانشجو که با چالش دانشگاه دست و پنجه نرم می کنند ، به جهانیان می گوید که او بهتر علم پزشکی را می شناسد.

در 2 سپتامبر وارد سینماها می شود اولین سالی که توسط Movies Inspired توزیع شده و با دست مهارت توماس لیلتی ، یکی از محبوب ترین نسل جدید کارگردانان فرانسوی امضا شده است. کارهای ظریف در مورد دنیای بی رحم دانشگاه - بلکه در مورد دوستی مردان و پویایی آن - سال اول بلافاصله نظرات مثبت را به دست آورد ، به طوری که توسط اتحادیه ملی منتقدان فیلم ایتالیا - SNCCI به عنوان فیلم منتقدان انتخاب شد. این فیلم با سبکی بسیار سنجیده و از طریق احترام به شخصیت هایش ، موفق می شود بسیاری از جوانانی را که برای انجام تحصیلات دانشگاهی خود فدا می کنند و اغلب ممکن است بی رحمانه باشد ، فداکاری می کنند ، اما اغلب در بازپرداخت موفق نمی شوند. تلاش پسران. سال اول یک کمدی هوشمند و سرزنده ، چند وجهی و خنده دار است و با نگاهی تازه ، نقش مدرسه را در جامعه معاصر روایت می کند ، که هرگز در حد تحریم و کلیشه نیست.

دوستی آنتوان و بنیامین بین کتاب ها ، رفاقت و حسادت

آنتوان (وینسنت لاکوست) و بنجامین (ویلیام لبگیل) در دوره قبل از ثبت نام در دانشکده پزشکی پاریس حضور دارند ، که محدود است و فقط 300 دانشجو جدید سالانه پذیرا است. اما اگر آنتوان سال اول را برای سومین بار دوباره شروع کند ، بنیامین پسر تازه وارد یک جراح است که او را به شدت تحت فشار قرار می دهد تا راه خود را دنبال کند. این دو پسر دوست می شوند و با هم شروع به تحصیل می کنند ، اما انگیزه های آنها کاملاً مخالف است. در یک فضای رقابتی شدید ، با شب و روز خسته کننده کلاس صرف مطالعه و نه سرگرمی با دوستان ، این دو دانش آموز باید سخت کار کنند و تعادل مناسبی را بین چالش های امروز و انتظارات فردا پیدا کنند.

سال اول: نگاهی درونی به سیستم دانشگاه بی رحم

اگر چیزی وجود دارد که توماس لیلتی واقعاً در آن مهارت دارد ، این است که با نگاهی ناراحت به جهانیان پزشکی بگوییم که فقط کسی که واقعاً بخشی از آن بوده است می تواند داشته باشد. و از نظر لیلتی این طور است: در واقع چند کارگردان وجود دارند که پیش از آنکه خود را به عشق دنیای سینما اختصاص دهند ، کار پزشکی درخشانی را آغاز کرده اند؟ بنابراین ، کارگردان فرانسوی پس از خوشحالی مخاطبان با بقراط (که در آن استعداد جوان وینسنت لاکوست را نیز راه اندازی کرد) و با پزشک کشور ، به داستان تست های طاقت فرسای ورودی دانشکده پزشکی ، و آنجا می پردازد با تجربه کسانی که از آن مسیر عبور کرده اند می گوید:

"من می خواستم بی رحمی و مصیبت این آزمایش های بزرگ پذیرش را که کل زندگی را تعیین می کند ، بگویم. این سال اول پزشکی ، کاملاً دیوانه ، جایی که شما فقط چند ساعت در یک مرکز امتحانی زندگی می کنید ، من آن را زندگی کرده ام. در این حالت ، پزشکی یک بهانه نیست بلکه یک "زمینه" است ، دری است که به بینندگان اجازه می دهد اهداف شخصیت ها را خیلی سریع درک کنند. یکی از راه های صحبت در مورد این "ابر رقابت" که در آن زمان ما را مجبور به زندگی می کند. آیا این سیستم واقعاً کار می کند؟ با این فیلم می خواستم بیانیه ای ارائه دهم و این س questionsالات را مطرح کنم. "

و لیلتی این کار را استادانه انجام می دهد ، و اغلب دو قهرمان را در کلاسهای شلوغ و پرجمعیت قرار می دهد ، تا نتایج را در صفحه امتیازات ببیند ، در صف برای گرفتن صندلی در ردیف های اول قرار می گیرد: عکسهایی که کارگردان دردسرهای دانشجویان پزشکی را به آنها منتقل می کند. در فرانسه - اما این سیستمی است که ما می توانیم حتی در ایتالیا به راحتی خود را بشناسیم - مجبور به برخورد با دانشکده ای در آستانه انفجار می شویم و حتی می تواند با رغبت دانشجویان را نیز خرد کند. در تناوبی از لحظات تقریباً مستند و صحنه های بسیار ریتمیک ، که کاملاً به لطف یک ویرایش عالی کار می کنند ، ما دو دوست پویا و جالب را دنبال می کنیم ، ساخته شده از نور و سایه ، درک و حسادت ، رقابت و رفاقت و تفسیر بسیار خوب توسط دو نفره وینسنت لاکوست / ویلیام لبگیل. تحت فشار موسیقی ساخته شده توسط LoW - در اینجا در سومین همکاری او با Lilti - ما آنتوان و بنیامین را در زندگی مدرسه ای خود دنبال می کنیم ، و گفتن در مورد درسهای مداوم آنها ، مطالعه و امتحانات یک چالش واقعی کارگردان بود. بدون هیچ چیز ، توماس لیلتی سال اول را "راکی" خود تعریف کرد ، و درست مثل اینکه فیلمی در مورد ورزش باشد که داستان توسعه یافته است: به نظر می رسد آماده سازی پسران قبل از مسابقه مربوط به ورزشکاران است و بنابراین مدیر سعی کرد عکسهای خود را ویرایش کند و همان ریتم و همدلی عمیقی را که در فیلمهای ورزشی دوست دارد ، متناوب با g

فقط صحنه های جمعیت ، صحنه های دو نفره و صحنه های صمیمی را متعادل کنید. دقیقاً به دلیل این دوگانه گرایی مداوم بین زندگی عمومی و خصوصی ، دشوار است که کادر یک سال را در یک ژانر جداگانه تنظیم کرد: این فیلم در واقع نوعی رمان روی سن است ، اما همچنین یک اثر نکوهش اجتماعی است و هنوز هم داستانی از دوستی. توماس لیلتی دوباره می گوید:

وی ادامه داد: "سیاست راهی است برای گفتن به دنیا ، همانطور که سینما ، اما سال اول یک فیلم مانیفست نیست. از شخصیت ها برای انتقال پیام استفاده نمی شود. این بیننده است که می تواند فیلم را به دلخواه خود تعبیر کند. به عنوان مثال ، این نیز یک فیلم دوستی است. یا حتی فیلمی درباره جوانی و لحظه بزرگسال شدن. همه این موضوعات با این س politicalال سیاسی و با دید من از سیستمی که کار نمی کند گفتگو می کنند. "

سال اول کاری جالب ، مدرن و هوشمندانه است ، که از اوضاع دانشجویان امروز دانشگاه خبر می دهد و به خوبی از جامعه ای عادت کرده است که فشار زیادی را برای "از بین بردن شکننده ترین" اعمال می کند. علاوه بر این ، تقریباً نوعی "سه گانه در بی نظمی" بسته می شود که در آن توماس لیلتی سه شخصیت مرد را که در یک نقطه تلاقی زندگی خود قرار دارند ، سه دیدگاه پزشکی ، سه دیدگاه در مورد جامعه فرانسه بازگو می کند. یک فیلم کوچک عالی ، همه برای لذت بردن.