استثناهای شایسته: پدربزرگ مندس AKA 1917's War Tale
بررسی ها | 27/01/2020 | توسط جکی لنگ
و اینگونه بود که خداوند سکانس سکانس را خلق کرد و دید که خوب و درست است.
او آن را فقط با یک نصیحت به انسان ها داد: «شما از آن به نفع همسایه خود استفاده خواهید کرد و هرگز قطع نمی کنید. انسان لازم نیست آنچه را که ارباب می خواست ، انتزاع کند. در جایی که خداوند ، خدای شما خواستار تداوم است ، از هیچ اتصال دیجیتالی استفاده نکنید.
و عصر بود و صبح بود. و سام مندس Birdman را دید و به همین دلیل تصمیم گرفت که حمله دیجیتالی خوب و درست است و تصمیم گرفت که خدمه خود را با هدف ویرایش پنهانکاری از حومه فرانسه هدایت کند.
این تقریباً قابل اطمینان ترین بازسازی پیدایش سال 1917 است که پس از چندین بار بازدید از کتابخانه عمارت کبرتی شوارتزنگر موفق به بازیابی آن شدم. مندز قصد داشت با تقلید از نمونه های برجسته دیگر ، قوانین مکتوب را به چالش بکشد و توهم یک سکانس منفرد را از طریق مجموعه ای از مانورهای زیرک و اقدامات صحیح ویرایش شوخ ایجاد کند. نتیجه کار می کند.
از همه مهمتر ، 1917 می خواهد با این همه جسارت رسمی آنچه را که در واقع یک فیلم جنگی کاملاً سنتی است ، چیزی در نیمه راه بین فیلم اسپیلبرگ ، به دلیل ساده لوحی عمدی و عدم عشق به خشونت ، و داستانی از پدربزرگ سیمپسون (در واقعیت همه نتیجه یک داستان توسط پدربزرگ مندس است ، همانطور که در پایان می گوید).
احساس وظیفه: فیلم
اینکه 1917 نسخه مدرن یک داستان جنگ قدیمی است ، با جزئیات نامه ها در خانه ، روابط خانوادگی به سبک قدیمی ، سفتی محکم تجلی احساسات و این واقعیت که این فیلم با عقب بینی به جنگ جهانی اول نگاه می کند ، بیان می شود. ، بازگو کردن دو ساعت از زندگی دو سرباز و شاهکاری که آنها باید با حفاری خاطرات به دست آوردند. و اینکه طعم و مزه یک داستان از گذشته را نیز نشان می دهد این واقعیت است که او مخفیگاه ها را به حماسه عمل ترجیح می دهد ، که در اقدامات هیجان انگیز دریبل نمی کند (به جز فرود هواپیما ، بهترین لحظه فیلم) اما از لحظات پرخطر اما معمولی می گوید.
هر علاقه مند به فیلم اکشن را می خنداند که بیشتر خشونت ها خارج از صحنه است ، بیشتر درگیری ها بدون نگاه کردن به آنها ، فقط در عواقب آنها زندگی می کنند و حتی تنها جنگ در سایه است و به استخوان با این حال ، سال 1917 سینمای بزرگ جنگ دارای حماسه رویارویی عظیم و حتی ذره ای از رقابت مدرن است. به نظر می رسد که او مانند فیلم های دهه 1950 جنگ را امری مسلم بداند ، از آن می ترسد و همیشه شخصیت هایی را نشان می دهد که آرزو دارند به خانه بروند اما به نظر می رسد این کار با این فرض شروع می شود که این یک تجربه وحشتناک است که بر همه تأثیر می گذارد. او ترجیح می دهد به جای به تصویر کشیدن استیصال از بدن پاره شده ، جنون جانبازان ، تحقیر زندگی که در جبهه حاکم است همانطور که فیلم های مهم با جنگ انجام می دهند ، افسران غر زدن را مسخره کند ، از سرهنگ هایی که شاید دستورات و مشکلات داخلی ندارند 'ارتش.
"بچه ها نگران نباشید ، ما این شلیک را تمام خواهیم کرد و برای کریسمس در خانه خواهیم بود"
مارک استرانگ در یک لحظه می گوید: "بعضی از مردان فقط می خواهند جنگ کنند" و تمام لکه ننگی را که دارد (و دارد) به خودش متهم می کند. عبارتی که جیمز استوارت خسته در جبهه غرب می توانست برای تأکید و بازیگری بگوید.
در طول این مسیر از طریق جبهه که به نظر می رسد تقریباً راهی است که سینمای ایتالیا در دهه 40 و 50 قصه های خود را تعریف کرده است (شخصیت های جعلی ، زمینه های جالب) دقیقاً قصد ایجاد نقاشی دیواری با یک فناوری وجود دارد که شگفت زده می شود و در پایان دادن این ضربه به الاغ با بازسازی باشکوه درگیری های جنگ ، اشتیاق انسانی نسبت به انجام وظیفه خود ، سهم اقدامات کوچک و سربازان ساده در مانورهای بزرگ نظامی.
من شما را با آهنگهای خوش آوازی که برای سربازان خسته مانند آهنگهای جلال یا کلاسیک ترین برخورد با مادری فقیر با فرزندی پنهان از ترس درگیری ، آزار می دهم ، خسته نمی کنم. سال 1917 چنین فیلمی است که نمایی مدرن به سینمایی می دهد که از گذشته می آید و در آن هیچ کنش بزرگی وجود ندارد اما شامل روح نهایی سینمای جنگ است. و اشکالی ندارد
- ۹۹/۰۷/۲۹